Op een ochtend vonden de inwoners van Duravel een grote verrassing.

Meerdere enorme eieren waren voor hun boerderij neergelegd. De glanzende witte eieren schitterden in de zon. Er was geen enkele aanwijzing die ze vertelde welk vreemd dier ze hier had neergelegd…

De bewoners van de boerderij waren verbaasd en bleven een lange tijd wachten tot ze uitkwamen, maar er gebeurde niets.

De schil van het ei was zo hard als staal, geen gebakken ei of omelet kon worden bereid.

De eieren bleven generaties lang intact liggen op de plaats waar ze aangetroffen waren. Niemand lette meer op deze vreemde bewoners.

Op een avond met volle maan, ging de kleine Mael erop uit en hij ontmoette Carabouille. Zij fluisterde een geheime formule in het oor van Mael en verdween daarna in de nacht.

Mael ging naar een ei, drukte zijn mond er tegen aan en citeerde de magische formule. “Dragonicum en craquorum, grosse boulem envole toi roum”

Niemand heeft de kleine Mael meer gezien, tot een aantal jaar geleden. Rijdend op een draak, hij is een ridder van Carabouille geworden.

Op momenten dat Mael moe is om weer te vechten tegen een slang met 5 hoofden, denkt hij terug aan die avond…. Was ik maar gewoon in bed blijven liggen en weer gaan slapen….